شايد يكي از كمترين مناطق عملكردي سيستم گرمايش هيدرونيك حلقه بسته ، منبع انبساط باشد. اين يك مورد كمترين توجه را از كليه اجزاي سيستم گرمايشي دارد. بيشتر اين بي توجهي به دليل كمبود دانش عمومي است. برخي از اطلاعات براي كمك به شما در درك بهتر عملكرد مخازن انبساطي است. همانطور كه همه ما مي دانيم ، آب منبسط مي شود
شايد يكي از كمترين مناطق عملياتي سيستم گرمايش هيدرونيك حلقه بسته ، منبع انبساط باشد. اين يك مورد كمترين توجه را از كليه اجزاي سيستم گرمايشي دارد.

بيشتر اين بي توجهي به دليل كمبود دانش عمومي است. در اينجا برخي از اطلاعات براي كمك به شما در درك بهتر عملكرد مخازن انبساط وجود دارد.

همانطور كه همه ما مي دانيم آب هنگام گرم شدن منبسط مي شود. برعكس ، وقتي سرد مي شود منقبض مي شود. اگر وسيله اي براي جبران اين همه انبساط و انقباض نداشته باشيم ، فشار سيال در سيستم هاي ما به شدت در حال نوسان است.

اولين مخازن انبساطي موجود در سيستم هاي جاذبه قديمي چيزي بيشتر از منبع روباز مس و مسطح در بالاي بالاترين قسمت سيستم گرمايشي نبودند. با انبساط آب ، مخزن موجود در اتاق زير شيرواني را از مايع منبسط كننده پر كرد. اگر منبع به دليل پر شدن زياد سرريز شود ، آب اضافي به ناودان اتاق زير شيرواني مي ريزد. مسئله بزرگي نيست

وقتي آب سرد شد ، حجم مخزن كاهش يافت اما همچنان سيستم گرمايش كامل حفظ شد. پر كردن سيستم از طريق پر كردن دستي انجام مي شد و اندازه گيري در اتاق مكانيكي نشان مي داد كه چند فوت آب بالاي ديگ آبگرم وجود دارد. يك علامت روي گيج معمولاً سطح پر شدن سرد را نشان مي داد.

با گذشت زمان و تكامل سيستم ها ، نيازي به درجه حرارت بالاتر كار شد. براي دستيابي به اين هدف ، بايد يك سيستم تحت فشار "بسته" ايجاد شود. از اين رو ، منبع انبساط باز راهي دايناسورها شد.

مردم از همان اوايل مي دانستند كه بايد درون مخزن داراي بار هوايي باشند زيرا آب قابل تراكم نيست. مخازن اوليه در واقع يك مخزن استوانه اي استيل است ، دقيقاً مانند ظرفي كه در يك آبگرمكن گازي وجود دارد. آنها به ديگ بخار متصل شدند زيرا در اينجاست كه تصور مي شد هواي معلق در آب بيشترين پتانسيل خروج از محلول را دارد.

هوا از آب بازيابي شده و به مخزن انبساط فرستاده شد تا "بالشتكي" را كه هنگام گسترش حجم مايع سيستم فشرده مي شود ، حفظ كند.

اين نوع سيستم را سيستم "air in" مي نامند. به غير از تصفيه اوليه ، تمام هواي موجود در سيستم در سيستم باقي خواهد ماند و قرار است در ديگ بخار بازيابي شود و دوباره به مخزن ارسال شود. اتصالات زيادي براي اطمينان از اتفاقي كه افتاده و عدم خنك شدن هوا از مخزن ، هنگام خنك شدن سيستم ، ساخته شده اند.

در اين نوع سيستم ها هرگز نبايد دريچه اتوماتيك در هر نقطه از سيستم نصب شود. اگر يكي دارد ، آن را برداريد. اين اجازه مي دهد هوايي كه قرار است بازيابي شود و به فرار بالشتك برگردانده شود. در نتيجه ، منبع انبساط وارد آب مي شود ، و سپس شير تسكين شروع به بيرون آمدن مي كند.

 

برعكس ، سيستمي با نوع مخزن انبساط مثانه هوا دربند "يك سيستم خارج كردن هوا" محسوب مي شود و بايد دستگاه حذف هوا نصب شود. اين دستگاه بايد در محلي نصب شود كه سرعت آب كمترين و پتانسيل خروج هوا از سيستم تعليق بيشتر باشد.

اين روش "هوا كردن" نوع "جديد" سيستم است. عملكرد آن بسيار آرامتر از سيستمهاي قديمي "در هوا" است و پتانسيل خوردگي داخلي اجزاي آهني به حداقل مي رسد. به ياد داشته باشيد ، زنگ زدگي هرگز نمي خوابد.

براي دومين قسمت از مخازن انبساط 101 ماه آينده ديدار مي كنيم. تا آن زمان ، كلاه خود را خشك و خوشحال نگه داريد!

 

مشاهده ليست قيمت منبع انبساط در لينك روبرو : منبع انبساط